Kendim Gibi

Kendimi bulduğumda hiç kendimde değildim. Anlık bir aydınlanma yaşadım adeta gökyüzü yere içini dökerken bir anda şimşek çakması , bir saniyeliğine o kapkara gökyüzünün aydınlanmasına vesile olması gibi. Benimde beynimde şimşekler çakmıştı. Karar almıştım artık geri dönüş yok. Kendim gibi davranma sözü verdim kendime. Ben tutamayacağı sözleri vermeyen biri olarak bu sözü verirken o kendimden eminliğimi aynada gözlerimin içine bakarak ve evet yapabilirsin Ecem diyerek aldım bu kararı. Yıllarca güçlüyken güçsüz gibi hissettirildim sevdiğim insanlar tarafından. Hani derler ya sürekli böyle olunca ona dönüşürsün diye. Gerçekten doğruymuş ben bir anda güçsüz, aciz, kendi başına karar aldığında sürekli sorgulayan, kendine güvenmeyen başkalarının düşünceleriyle yaşayan, hayat akışını elinde tutamayan bir insana dönüşmüştüm. Aynı zamanda da dışarıdan bakıldığında güçlüymüş gibi görünmem asıl ironiyi yaratan kısımdı. Yaralarım vardı bir türlü iyileştiremediğim, saramadığım , kabullenemediğim yaralarım. Ben yaralarımı sardım, iyileştirdim , öptüm acıyan yerlerimi tek tek , şefkat gösterdim onlara. Sevgisizlikle yıkılan her bir yanımı, sevgiyle yeniden inşa ettim. Başkaları umurumda olması gerektiği kadar umurumda artık, asıl bana ben lazımım. Tüm gücümle, tüm benliğimle birlikte hayatıma devam ediyorum. Hayatı geciktiğim yerden yakaladım sonunda. Kendimle yola devam.