Kırgınlık Tecrübesi Mi ?

Hayat ne kadar garip değil mi ? Bir gün iliklerine kadar mutlu ve için kıpır kıpır güne başlarken , bir gün ise iliklerine kadar berbat ve boşlukta hissetmek işte tam olarak da hayatı uçlarda yaşamamın ispatıdır diye düşünüyorum. Yanılıyorsam aydınlatın beni. En çok üzüldüğüm ise sevdiğim insanların bazen beni tanımıyor, bana güvenmiyormuşçasına davranması beni üzen durum. Değer verdiklerinden bunu görmek, işte bu hayatı bir kez daha sorgulatıyor bana, kendimi sorgulatıyor. Her seferinde başkalarını bu kadar ciddiye almamak için kendimi uyarmış olsam da sonuçta insanız değer vermeden yapamıyoruz çünkü bizde değer görüyoruz. Bizi biz yapan duygulardan birisi sevmek sevilmek değil mi zaten. Her güzel şeye en iyi haliyle ulaşmak için bazen de kırılıp dökülmek gerekiyor. Daha dün kullandım bu cümleyi bir dostlumla sohbet ederken. Hani hep derler ya bir bardak veya bir saksı kırıldığında bir daha eskisi gibi olmaz diye. Aslında aksine belki yapıştırdıktan sonra eski o düz, basit görüntüsündense yeni haliyle daha estetik ve göze hitap edecek. Önemli olan o kırılmış parçaların nasıl tekrardan yapıştırıldığı . İşte biz bunu kaçırıyoruz belki de. Kırıldıktan sonra buz kesiliyoruz kendimizce, kinleniyoruz. Her şey geçiyor zamanla , her şey yoluna giriyor ben buna inanmak istiyorum.